Gedicht van Mark

Een fijn etentje met lieve vrienden. Wijn, heerlijk eten, goede gesprekken. En dan, na het voorgerecht, zegt Mark dat hij in de aanloop naar ons etentje zijn mijmeringen op papier heeft gezet. Mark draagt zijn gedicht voor, zijn woorden raken me diep. Kippenvel.

Daar waar wij de zon durven te volgen,

ondanks of dankzij de wind.

Komen wij daar.

Waar wij niet wisten wat er was, soms verbolgen.

Van pijn, verdriet, zoals het kind.

In ons voelt, ja het is waar.

Dat wij ons pad te lopen hebben,

zonder vrees met volle teugen.

Zodat het leven én wij elkaar voor altijd mogen heugen.

Soms samen, soms alleen.

Op de wind en in de zon, daar gaan wij heen.

 

Mark Egging